Μοναχικοί ταξιδευτές
ειν’ της ζωής οι τρυγητές
ζουν σε πλανήτες μακρινούς
ταξίδια που δε βάζει ο νους

Είναι τρελοί περπατητές
και της ελπίδας ιδρυτές
στου Σίσυφου τον κάματο
ζητάνε μεροκάματο

Κι ότι με κόπο χτίζουνε
σε μια στιγμή σκορπάνε
σαν της αυγής οράματα
που έρχονται και πάνε

Μοναχικοί ταξιδευτές
ειν’ της ζωής οι τρυγητές
ζουν σε πλανήτες μακρινούς
ταξίδια που δε βάζει ο νους

Στου Κάλχα τα καλέσματα
αυτοί δεν υπακούνε
σαλπάρουν για το άγνωστο
και νέα γη ζητούνε