Από σκοτάδι σε σκοτάδι τριγυρνάς
μ’ ένα θανάσιμο τρικύμισμα στα μάτια
μυρίζεις ίσκιους από έρημα δωμάτια
τοπία θλίψης τα αγόρια που αγαπάς

Σαλεύεις πίσω από πεύκα σιωπηλά
προφίλ θανάτου σ’ ένα όνειρο από χιόνι
εκεί που βρίσκεσαι κανένας δε μιλά
μόνο φαντάσματα που κλαίνε μεσ’ τη σκόνη

Και σε θυμήθηκα στο χείλος της Αβύσσου
έτσι όπως φύσηξε γλυκά εκεί ο Μπάτης
ακόμα σέρνομαι ικέτης και σακάτης
προσκυνητής στους Άγιους τόπους της σιωπής σου

Το κρύο στοιχειωμένο τώρα φέρνει
κουρέλια της ζωής σου την ελπίδα
σαν άθλια μοίρα που ακατάπαυστα υφαίνει
την πιο πικρή σου αλήθεια που δεν είδα

Κάποια νύχτα θα `ρθεις με της νιότης τα δώρα
μ’ ένα βλέμμα σου μόνο θα γυρίσεις κοντά μου
θα `ναι η αγάπη παιδί που το τρόμαξε η μπόρα
και ορμάει να κρυφτεί στη ζεστή αγκαλιά μου