Σου το φώναζα, θα φύγω κάποια μέρα
με την απονιά δε θα τα βγάλω πέρα.
Σου το φώναζα, αγάπη να μου δώσεις
μα εσύ μου έδινες τα πάντα με πιστώσεις.

Μα δε με πίστεψες, ποτέ σου δε με πίστεψες
και την ζωή μου πίσω από κάγκελα τρελών
για πάντα αχρήστεψες.
Μα δεν πίστεψες πως πρέπει να γλιτώσω
γιατί καρδιά και λογική θα παραδώσω.

Μα δε με πίστεψες πως πρέπει να γλιτώσω…

Τώρα στον θάλαμο επτά με άλλους δύο
κάποιοι το είπανε Δαφνί φρενοκομείο.
Δεν βλέπω πλέον την βροχή,
δεν με τρυπάει το κρύο .
Μα η καγκελόπορτα κλειστή φωνάζει αντίο.

Μα δε με πίστεψες, ποτέ σου δε με πίστεψες
και την ζωή μου πίσω από κάγκελα τρελών
για πάντα αχρήστεψες.
Μα δεν πίστεψες πως πρέπει να γλιτώσω,
γιατί καρδιά και λογική θα παραδώσω.

Μα δε με πίστεψες πως πρέπει να γλιτώσω…