Τόσο με γέλασαν τα μάτια σου λοιπόν,
τόσο τα λόγια σου μου κέντησαν απάτες,
που ψάχνω αλήθεια μες στο ψέμα των χρησμών,
θεούς ρωτάω και ανώνυμους διαβάτες.

Γιατί το πάθος σαν τη σκόνη να σκορπά
και σαν τα τρένα τις καρδιές να προσπερνάει;
Άδεια βαγόνια και τα όνειρα γυμνά,
χωρίς αγάπη η ζωή δεν προχωράει.
Χωρίς αγάπη η ζωή δεν προχωράει.

Τόσο κουράστηκες να λες πως μ’ αγαπάς,
τόσο φοβήθηκες τη μοίρα που ενώνει.
Και τώρα μόνη ενοχές θα ξενυχτάς,
θα με θυμάσαι κι η ψυχή σου θα βουρκώνει.

Γιατί το πάθος σαν τη σκόνη να σκορπά
και σαν τα τρένα τις καρδιές να προσπερνάει;
Άδεια βαγόνια και τα όνειρα γυμνά,
χωρίς αγάπη η ζωή δεν προχωράει.
Χωρίς αγάπη η ζωή δεν προχωράει.