Τι κλαις και βασανίζεσαι
αφού δεν έχεις μπέσα,
ο σατανάς κυρίευσε
στα σωθικά σου μέσα.

Αχ! δε σου άξιζε καρδιά
σ’ εσένα να, σ’ εσένα να χαρίσω,
είσαι γυναίκα άπιστη,
μαζί σου πώς, μαζί σου πώς να ζήσω.

Σαν θα περάσει η νιότη σου
και τη ζωή γνωρίσεις,
θα κλαις για όσα μου `κανες
και θα μετανοήσεις.

Αχ! δε σου άξιζε καρδιά
σ’ εσένα να, σ’ εσένα να χαρίσω,
είσαι γυναίκα άπιστη,
μαζί σου πώς, μαζί σου πώς να ζήσω.

Είσαι γυναίκα δίχως νου
μα θα `ρθει κάποια μέρα,
στην πόρτα μου θα `ρθείς να κλαις
μα θα σε κάνω πέρα.

Αχ! δε σου άξιζε καρδιά
σ’ εσένα να, σ’ εσένα να χαρίσω,
είσαι γυναίκα άπιστη,
μαζί σου πώς, μαζί σου πώς να ζήσω.