Σ’ ένα χωριό περίεργο μα και καλά κρυμμένο
Μύθος αρχαίος γράφτηκε, θυμίζει τραγωδία
Στη Σαμαρκάνδη νόμιζε πως θα σωθεί αν πάει
Που νά `ξερε ο δύστυχος, ο Χάρος τι θα κάνει...

Κάπου θ’ ακούσεις να μιλάν, τη μοίρα ν’ αναφέρουν
Πως ειν’ γραμμένη εκεί ψηλά παράδειγμα σου φέρνουν
Για ένα νιο που έκανε μια βόλτα στο παζάρι
Και του'λαχε να βρει μπροστά του το Χάρο με δρεπάνι

Αντίκρισε το Χάροντα και το `βαλε στα πόδια
Και στο καλύβι έτρεξε περνώντας απ’ τα αλώνια
Μένει χλωμός, κατάχλωμος και τη γυναίκα πιάνει
Να την προλάβει να της πει τι σκέφτεται να κάνει

Έχω ακουστά για ένα χωριό στα πέρατα του κόσμου
Εκεί θα πάω να κρυφτώ κάτω από φύλλα δυόσμου
Κι ελπίζω μέσα μου βαθιά να μη σκεφτεί να ψάξει
Εκεί τριγύρω στα βουνά, στ’ άστρο που θα χαράξει

Μα η κυρά του οργίστηκε δεν ήταν πεπεισμένη
Το Χάρο πήγε για να βρει, φεύγοντας θυμωμένη

Τι έγινε ρε Χάροντα για πες μου τι συμβαίνει
Τι θέλεις απ’ τον άντρα μου γιατί αυτός σωπαίνει

Εγώ απλά τον κοίταξα, περίεργα, το λέω
δεν του'πα όμως τίποτα γιατί ήταν φοβισμένος
Εντύπωση μου έκανε που ήταν στο παζάρι
Γιατί αύριο τον περίμενα εκεί... στη Σαμαρκάνδη.