Ξέρεις τα λουλούδια μαράθηκαν
το φεγγάρι, τ’ άστρα σκεπαστήκαν
ακούω ήχους αυτοκτονίας
βλέπω τ’ αποτέλεσμα, δολοφονία.

Οι τελευταίοι ήρωες είναι ξεχασμένοι
στο νεκροταφείο κάπου πεταμένοι
τα κορμιά τους μεσ’ στους τάφους
οι δολοφόνοι στα κελιά τους.

Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Νεκροταφείο
εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Νεκροταφείο.

Μαύρες μέρες για το έθνος
μαύρη σημαία σκιάζει το μέλλον
άνθρωποι από άλλη πατρίδα
κάνουν κουμάντο στη δικιά σου πατρίδα.

Οι τελευταίοι ήρωες είναι ξεχασμένοι
στο νεκροταφείο κάπου πεταμένοι
τα κορμιά τους μεσ’ στους τάφους
οι δολοφόνοι στα κελιά τους.

Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Νεκροταφείο
εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Νεκροταφείο.

Κάθε χρόνο η ίδια ιστορία
δάφνινα στεφάνια, ψεύτικη πορεία
αυτό δεν είν’ αγώνας. είν’ υποκρισία
αυτό δεν είν’ επέτειος, είναι κοροιδία
ανώνυμοι ήρωες επώνυμα μνημεία
Πολυτεχνείο.

Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Νεκροταφείο
εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Νεκροταφείο
εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Νεκροταφείο
εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Νεκροταφείο
εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Νεκροταφείο
εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Νεκροταφείο.