Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132757 Τραγούδια, 271251 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

Περιπλανώμενο       
 
Στίχοι:  
Νίκος Μωραΐτης
Μουσική:  
Στάμος Σέμσης


Χαθήκανε και το νερό
τους έφερε ως εδώ
Αδέσποτα χωρίς χαρτιά
με πρόσωπα στεγνά

"Εγώ που χρόνια τώρα τριγυρνώ
σαν πουλί περιπλανώμενο
μες στη μοναξιά, μες στην ξενιτιά
που δεν την αντέχω άλλο πια..."

Ξένος ήμουνα κι εγώ
πριν γίνω αφεντικό
πριν χτίσω και φτιαχτώ
πριν μάθω να ξεχνώ
Ξένος ήμουνα αλλά
εσύ είσαι ο ξένος πια
και δίπλα μου όπως ζεις
τη μέρα μου ενοχλείς

Χαθήκαμε μες στην κοιλιά
μιας μάνας που ξεχνά
Κι απ’το εμείς το ξένο εγώ
μου λέει να μισώ




 Στατιστικά στοιχεία 
       Δημοφιλία: 80%  (4 ψήφοι)
      Αναγνώσεις: 14190
      Σχόλια: 5
      Αφιερώσεις: 0
 
   

 Δισκογραφία 
 
[1] Ο Τζον Τζον ζει
2010
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Αφιέρωσέ το κάπου
Νέα μετάφραση
Εκτυπώσιμη μορφή
Αποστολή με email
Διόρθωση-Συμπλήρωση
 
   
 
   demi @ 03-12-2010
   ΦΑΙΔΡΑ ΚΟΤΣΙΡΑ
09-07-2015 20:15
Τελειο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
   emotion
23-02-2013 13:27
Κ-α-τ-α-π-λ-η-κ-τ-ι-κ-ό!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Με συγκινεί πάρα πολύ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::cry.:: ::cry.:: ::cry.::
   Μένιππος
03-12-2012 06:53
Μες στη μοναξιά, μες στην ξενιτιά που ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΝΤΕΧΩ άλλο πια...
Πόσο θέλω να γυρίσω πίσω στο χωριό μου ::sad.::
Αχ βρε Ανδριάνα είναι το δεύτερο σου τραγούδι που χτυπά κατευθείαν στην ψυχή μου. ::cry.::
   KWMATOYLA
23-07-2011 21:00
Αναγνωρίζετε φυσικά το απόσπασμα από το "Ικαριώτικο"
του Γιώργου Κονιτόπουλου.
   ποιητής
01-01-2011 13:39
.....Χαθήκαμε μες στην κοιλιά μιας μάνας που ξεχνά κι απ΄το εμείς το ξένο εγώ μου λέει να μισώ.....
Ο επίλογος του πιο σπαρακτικού και ανατριχιαστικού τραγουδιού, της δεκαετίας ; της εποχής ; ή και τα δυο μαζί ;
Από την εποχή που ο Πορτοκάλογλου ΄΄ έκαιγε τα καράβια του ΄΄ είχα να νοιώσω τέτοια απόλυτη δύναμη στίχου. Υποκλίνομαι και στην έμπνευσης του ρεφρέν με το ΄΄ ικαριώτικο ΄΄.
Ποτέ ένα τραγούδι, που τραγουδιέται σχεδόν ψιθυριστά , δεν χτύπησε τόσο δυνατά το υπογάστριο μιας αποτυχημένης και χρεοκοπημένης κοινωνίας που δυστυχώς ανήκουμε.
Πριν λίγο το απολάμβανα για πολλοστή φορά και κάποια στιγμή ψιθύρισα … αφού υπάρχουν ακόμη ανάμεσά μας άνθρωποι σαν τους συντελεστές του τραγουδιού ( Μωραίτης, Σέμσης ) έχουμε κάποια πιθανότητα να επιβιώσουμε στη κόλαση που βρισκόμαστε.
Αδέλφια καλή χρονιά και καλό βόλι.


Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο