Δεν είμαι ο πάνκης που έχεις συνηθίσει
Εγώ δε νοιάζομαι μονάχα για γαμήσι
Δεν είμαι ο πάνκης που έχεις συνηθίσει
Εγώ δε λάτρεψα ποτέ μου το χασίσι

Μη με κοιτάς μ’ αυτά τα μάτια
Εμείς δε γινόμαστε ποτέ κομμάτια
Μη μου μιλάς για περιστέρια
Ξέπλυνε πρώτα τα ματωμένα σου χέρια

Πάρκινσονς, Πάρκινσονς, Πάρκινσονς...

Δεν είμαι ο πάνκης που έχεις συνηθίσει
Εγώ δε νοιάζομαι μονάχα για γαμήσι
Δεν είμαι ο πάνκης που έχεις συνηθίσει
Εγώ δε λάτρεψα ποτέ μου το χασίσι

Μη μου μιλάς για τα αστέρια
αφού εσύ ζεις μονάχα στη μιζέρια
Μη μου μιλάς για τις αισθήσεις
αφού εσύ ζεις μονάχα όταν χύσεις

Πάρκινσονς, Πάρκινσονς, Πάρκινσονς...