Πάλι τα βάζω με τον εαυτό μου
και τον τρελό εγωισμό μου
δεν είσαι εδώ και με πονά
Δεν περνούν οι μέρες
πάγωσαν οι νύχτες
μου ματώνουν την καρδιά
θέλω να σ’αγγίξω μόνος πώς θα ζήσω
μα δεν είσαι πουθενά

Πόσο μου λείπουν τα δικά σου τα φιλιά
κάθε μου όνειρο με φέρνει πιο κοντά σου
τον ουρανό κοιτάζω για παρηγοριά
τ’αστέρια απόψε ζωγραφίζουν τ’όνομά σου

Πάλι πάλι σε φέρνω μες στο μυαλό μου
δεν είσαι τώρα στο πλευρό μου
σε μια κλωστή ακροβατώ
Κάνω χίλιες σκέψεις δεν υπάρχουν λέξεις
ό, τι νιώθω να σου πω
δυο κομμάτια σπάω ένα σου ζητάω
γύρνα σε παρακαλώ