Ξανάρθαν τα σύννεφα
μεγάλα σαν κύματα,
τα βράδια που κλάψαμε,
τις μνήμες που χάσαμε.

Τα όνειρα χάθηκαν,
τα μάτια σαν έκλεισαν,
το μέλλον προσπέρασαν,
τα λάθη μας έλαμψαν.

Και συ να λες πως δεν πειράζει,
θα ξανάρθουν οι πιο καλές μας οι στιγμές,
το φως θα αδράξουν.

Και συ να λες πως θα ξανάρθουν.

Μας έλειψε η εικόνα σου,
το πρώτο το γέλιο σου.
Θυμάμαι πως έφυγες,
σαν άστρο που κάηκε.

Τα όνειρα χάθηκαν,
τα μάτια σαν έκλεισαν,
το μέλλον προσπέρασαν,
τα λάθη μας έλαμψαν.

Και συ να λες δεν είναι αργά
για να ξεβάψει η καταχνιά
που τ' άσπρο δέρμα έχει βάψει.

Και συ να λες πως δεν πειράζει.

Και συ να λες πως δεν πειράζει,
οι πιο καλές μας οι στιγμές,
το φως θα αδράξουν,
κι οι πιο καλές μας οι στιγμές μας,
θα ξανάρθουν.

Και συ να λες πως θα ξανάρθουν...