Δυο στράτες νύχτα Ομόνοια και Βάθη
τσιγάρα σέρτικα βαρύς συλλογισμός
γυρίζουν στο μυαλό μου χίλια λάθη
κι ο ίδιος πάντα ανοιχτός λογαριασμός

Με πλήγωνε η ζωή μου έως τώρα
παράπονο στο στήθος μου κρυφό
δεν ξέρω πότε πέρασε η ώρα
δεν ξέρω τώρα πια πού περπατώ

Δυο στράτες νύχτα Ομόνοια Θησείο
μοιάζω διαβάτης που τον ξέχασε ο θεός
πίσω απ’ το τζάμι να κοιτάζω μες στο κρύο
ένα τζουκ μποξ γεμάτο χρώματα και φως

Με πλήγωνε η ζωή μου έως τώρα
παράπονο στο στήθος μου κρυφό
δεν ξέρω πότε πέρασε η ώρα
δεν ξέρω τώρα πια πού περπατώ