Σαν το φονιά τις νύχτες με σκοτώνει
Και το πρωί, σε άλλους τα φορτώνει
Πάψε ζωή φαρμάκια να μου δίνεις
Αναπνοή, να πάρω δε μ’ αφήνεις

Παλιοζωή, δε μ’αγαπάς
Και μ’αδικείς συνέχια
Και μ’αφησές κι αγάπησα
Μια αχαριστή γυναίκα

Παλιοζωή παράπονα σου κάνω
Γίατι εγώ στα όρια μου φτάνω
Πες μου λοιπόν γίατι με δοκιμάζεις
Και συνεχώς τα δύσκολα μου βάζεις