Ξένε στρατιώτη τι κοιτάς,
αυτό που άγρια πατάς,
είναι μια κούκλα δίχως χέρια,
που χάσκει ανάσκελα στ’ αστέρια.

Σκύψε και πάρ’ τη να τη χαρίσεις,
στα παιδιά σου σαν θα γυρίσεις,
και πες τους λάφυρο είναι πολέμου,
παίξε κορούλα μου γέλα γιε μου.

Ξένε στρατιώτη του βοριά,
αυτό που πάτησες βαριά,
ψεύτικο είναι πιστολάκι,
Που έπαιζε κάποιο παιδάκι.

Σκύψε και πάρ’ το να το χαρίσεις
στα παιδιά σου σαν θα γυρίσεις
και πες τους λάφυρο είναι πολέμου
γέλα κορούλα μου παίξε γιε μου