Όσο είμαι ελεύθερος μπορώ
κόβω τα φτερά μου και πετάω
βγαίνω απ’ το κορμί μου για να δω
τον ομφάλιο λώρο μου τον σπάω
σε ένα παραμύθι που αγαπώ

Βρίσκομαι στη μέση μιας γραμμής
Απ’ τη μια της σκέψης μας ο χώρος
απ’ τη άλλη είμαστε εμείς
της ανάγκης η γενιά και ο πόνος

Ζούμε όλοι μονάχα μια φορά
μα δεν ξέρουμε πως ζούμε δέκα
πως πεθαίνουμε κάθε φορά
που οι αλήθειες μας γίνονται ψέμα

Άλλο ψάχνω και άλλο όμως θα βρω
πάνω απ’ το κορμί μου και αγαπάω
με τη σκέψη μου θα προσπαθώ
όσο πιο ψηλά μπορώ να πάω