Σαρανταδύο χρόνια περασμένα
σαρανταδυο σταγόνες στη βροχή
η νιότη μου με φύλλα μαραμένα
με άφησε σε λάθος εποχή

Η νύχτα σκύβει κάτω το κεφάλι
σε ποιο αλισβερίσι να σωθώ
συνήθισα να ζω σ’ αυτή τη ζάλη
κλειδί στου παραδείσου το βυθό

Σαρανταδύο λέξεις πεταμένες
σαρανταδυο φωνές μέσ’ τη βουή
αγάπες στο μυαλό μου μπερδεμένες
δε βρήκαν μονοπάτι στη ζωή

Η νύχτα σκύβει κάτω το κεφάλι
σε ποιο αλισβερίσι να σωθώ
συνήθισα να ζω σ’ αυτή τη ζάλη
κλειδί στου παραδείσου το βυθό