Χρόνια στην εθνική οδό
όλο σαλπάρω κι είμ’ εδώ
σαν εωσφόρος μοναχός
που δίψασε για λίγο φως

Βάζω φωνή στο πουθενά
και μ’ απαντάνε τα βουνά
όποιος τον ήλιο κυνηγά
στα σκοτεινά θα τριγυρνά

Κόκκινα χείλη φίλησα
και με τον ήλιο μίλησα
το δρόμο μου τον έχασα
και να γυρίσω ξέχασα

Βάζω φωνή στο πουθενά
και μ’ απαντάνε τα βουνά
όποιος το γυρισμό ξεχνά
σε χιονοθάλασσες ξυπνά

Βλέπω (Βρίσκω) της νύχτας τα πουλιά
δίχως πατρίδα κι αγκαλιά
δεν κλαίνε δε σπαράζουνε
πίνουν κι αναστενάζουνε

Βάζω φωνή στο πουθενά
και μ’ απαντάνε τα βουνά
όποιος μιλάει με τα πουλιά
κάνει τα φρύγανα φωλιά

Κόκκινα χείλη φίλησα
και με τον ήλιο μίλησα
το δρόμο μου τον έχασα
και να γυρίσω ξέχασα

Βάζω φωνή στο πουθενά
και μ’ απαντάνε τα βουνά
όποιος το γυρισμό ξεχνά
σε χιονοθάλασσες ξυπνά