Η φαντασία μου γυρνάει και μου καίει το κρεβάτι
η ομίχλη είναι κόκκινη, οι δρόμοι σκοτεινοί
δυο περίεργοι αλήτες από πίσω ακολουθούν
σε ορίζοντες που χρόνια δεν μπορούν να χαραχθούν
μα οι γείτονες κοιμόντουσαν κι οι φίλοι ήταν μακριά

Χριστιανοί να παίζουν ζάρια για τη θέση του φονιά
τα σημάδια στο λαιμό μου όμως δείχνουνε καλά
Δεν τελειώσαμε ακόμα ψιθυρίζω στη φωτιά
είσαι καλά...είσαι καλά...είσαι καλά...

Κι αυτό το όνειρο γυρνάει σ’ εφιάλτη...

Μέσα σε πέτρινα σαλόνια και παράγκες φορτωμένες
αποφάσεις που δεν μπόρεσαν ποτέ ν’ ανατραπούν
με ανάσες να μυρίζουνε το σπίρτο της ζωής
αστυφύλακες στη ζωνη μιας παράνομης γιορτής
μα οι γείτονες κοιμόντουσαν κι οι φίλοι ήταν μακριά

Χριστιανοί να παίζουν ζάρια για τη θέση του φονιά
τα σημάδια στο λαιμό μου όμως δείχνουνε καλά
Δεν τελειώσαμε ακόμα ψιθυρίζω στη φωτιά
είσαι καλά ...είσαι καλά...είσαι καλά...