Πάλι μου παραπονιέσαι
που τα πίνω και αργώ
μα αν φωνάζεις κι αν χτυπιέσαι
δεν αλλάζω μάρκα εγώ.
Κάνω τη ζωή μου με παρέες ωραίες
και όμορφα γλεντώ
κι όταν ξημερώνει και νυστάζω
αράζω σε σένα π’ αγαπώ.

Τώρα μην κλαις, τώρα μην κλαις,
σου το `παν τόσα στόματα
πως έχω χίλια ελαττώματα.

Κάτσε δίπλα μου, γλυκιά μου
και σταμάτα πια να κλαις
γιατί τα γλυκά φιλιά μου
τα γυρεύουνε πολλές.
Στο κλουβί σ’ το δήλωσα
δεν μπαίνω, πηγαίνω
εκεί που θα τη βρω
κι όταν ξημερώνει και νυστάζω
αράζω σε σένα π’ αγαπώ.