Ποια πελάγη σε κερδίζουν;
Ποιες δυνάμεις σε ορίζουν;
Κι αν σαν άνθρωπος πονέσεις σκληρά
ίσως να γενείς Θεός.

Απ’ τ’ αγκάθια αν ματώσεις
στο λιοπύρι αν ιδρώσεις
κι αν σου πούνε κάποιοι λόγια πικρά
θα `σαι αυτής της γης ο ανθός.

Άνοιξή μου ματωμένη
επί ξύλου κρεμαμένη
δοκιμάζεσαι απ’ τον ουρανό
κι απ’ ανθρώπινες βουλές.

Σπέρνεις την αυγή στο χώμα
αποκτά το χάος χρώμα
κι απ’ της αγωνίας σου τον καρπό
θα τραφούν χίλιες γενιές.

Σαν πουλί περιπλανιέσαι
σ’ ακροποταμιές ξεχνιέσαι
είσαι φως που από τις γρίλιες γλιστρά
κι άπιαστος σαν άνεμος.

Κι όταν του έρωτα το χάδι
γίνει αιμάτινο σημάδι
θα `σαι κέδρινο σκαρί στ’ ανοιχτά
που φυλάει αρχάγγελος.

Άνοιξή μου ματωμένη ...