Δυόμισι χιλιάδες χρόνια μ’ αγαπάς τρελά μου λες
Ωχ αυτές βρε οι τρελές σου οι υπερβολές
Μια στιγμή αν μ’ αγαπούσες, μια στιγμίτσα μόνο αν
Στο ριλάξ θα την περνούσα μια ζωή γκαγκάν

Του Διογένη εγγονό με έχεις καταντήσει
Και στα ίσια θα στο πω σ’ αρχαίο μέλλον ζούμε κι οι δυο
Για πιθάρι έχω το νου, φανάρι την καρδιά μου
Ψάχνω ακόμα και παντού να σε βρω ψεύτρα εδώ και τωρατζού

Ζώντας στην δικιά σου φρίκη εκατάντησα φρικιό
Την αγάπη χάπι κάνεις να την καταπιώ
Η δικιά μας ιστορία σαν τον αττικό ουρανό
Μα μπουκάρει η αιθάλη και εθαλοτυφλώ