Είμαι το ρολόι που έχει σταματήσει
Και δεν το κοιτάς
Σε έναν άδειο τοίχο μένει να θυμίζει
Πως δε μ’ αγαπάς
Μοιάζω με έναν φάρο σ’ έρημο λιμάνι
Που τον προσπερνάς
Και όλο αναβοσβήνει για ένα σου σημάδι
Μα δε σταματάς
Δε σταματάς

Και όλη η ζωή μου είναι άδεια τώρα
Λείπεις και όλοι οι δρόμοι μοιάζουν ανηφόρα
Στην καρδιά μου είναι χαραγμένο το όνομα σου
Και από το σώμα μου δε φεύγει το άρωμα σου

Και τρελαίνομαι
Και πεθαίνω
Στην οδό της αγωνίας πάλι μένω
Και τρελαίνομαι
Και μεθάω
Από μίσος που εσένα αγαπάω
Σ’ αγαπάω

Είμαι το τσιγάρο που δεν το καπνίζεις
Και το παρατάς
Και έχει μείνει μόνο μέσα στο πακέτο
Που εσύ πετάς
Είμαι το άρωμα σου σε ένα μπουκαλάκι
Που δεν το φοράς
Είναι πεταμένο σ’ ένα συρταράκι
Που όλο το ξεχνάς
Μην το ξεχνάς