Πλαστικά λουλούδια πίσω απο γυαλισμένες βιτρίνες.
Βαμμένα πρόσωπα για να δείχνουν όμορφα.
Αίμα απο χαμόγελα καθημερινής υποκρισίας.
Σκιές στο μυαλό σου τα αναπάντητα ερωτηματικά.
Τρέξιμο και βιασύνη που δεν μπορείς να καταλάβεις.
Μια κούρσα ενάντια στον χρόνο χωρίς κανένα νικητή.

Δε θα μεγαλώσει το λουλούδι
αν με αίμα το ποτίσεις.
Δε θα διακρίνεις καθαρά το πρόσωπό σου
μέσα από θρυμματισμένο καθρέφτη.

Όταν το μικρό παιδί ζητήσει αγάπη
άσ’ το να πνιγεί στα ικετευτικά του δάκρυα.
Όταν ο ετοιμοθάνατος ζητήσει ελπίδα
χάρισέ του ένα περίστροφο.

Ίσως να μην είναι μόνο ο μπάτσος ο εχθρός
ίσως όχι η εξουσία, η ανεργία, τα σχολεία
ίσως όχι ο στρατός.
Ίσως ο μεγαλύτερος εχθρός
να `ναι η φρικτή ασημαντότητα
στην αποξένωση της μεγαλούπολης.

Έτσι κι αλλιώς, όσο και να προσπαθήσεις
ένας νεκρός δε θα μπορέσει ποτέ
να δείξει χαρούμενος.
Θα πονέσεις μα θα το δεχτείς
λόγω υγιεινής επιβίωσης.