Πάντα ο χειμώνας το ίδιο βαρύς στις σκέψεις του ξεσπά η θλίψη
εγκλωβισμένοι σε ανόητες έχθρες, πέρναγαν νύχτες χαμένης χαράς.
Η ζωή πάντα το ίδιο μικρή και ο κόσμος πάντα το ίδιο μεγάλος
Δέκα ανάσες πληρωμένης χαράς, θλιβερές στιγμές σε ξένα κρεβάτια.
Πάντα θα υπάρχει ένας θεός και πάντα κάποιοι θα φαίνονται σκάρτοι
πάντα κάποιος θα φεύγει νωρίς και πάντα κάποιοι θα κλαίνε για κάτι.
Λίγες σταγόνες γλυκιάς σιωπής, μικρά καλοκαίρια μες το χειμώνα
Πάντα θα υπάρχουνε φίλοι σωστοί, κάποιοι εκλεκτοί που πιστεύεις ακόμα.
Πάντα θα υπάρχουν κάποιοι κακοί και πάντα κάποιοι που κρύβουνε κάτι
πάντα κάποιοι θα φεύγουν νωρίς και πάντα κάποιοι θα κλαίνε για κάτι.