Πάντοτε θα είμαστε μακριά
ποτέ δε θα συναντηθούμε
Κι ας σε νιώθω απ’ όλους πιο κοντά
ποτέ από κοντά δε θα τα πούμε

Θυμάσαι όταν ήσουνα παιδί
τις πλάκες σου με την παρέα;
Η ιστορία στην αρχή
φαίνεται πάντα τόσο ωραία

Μα σαν βγεις στον πηγαιμό για την Τροία
να εύχεσαι κάποτε να γυρίσεις
Μόλις θα μπεις σ’ αυτά τα πλοία
δε θα σε ξαναφήσουν να μιλήσεις

Εχτές που μίλησα στο δάσος
μου `πε πως έχεις σκοτωθεί
Ποτέ σου δεν έχασες το πάθος
Το πάθος σου, ζηλεύανε οι πολλοί

Να δεις που θα σε περιμένω
στην ανηφόρα της βροντής
Θα `χω μια πέτρα και θα σέρνω
μέχρι που κάτι να μου πεις

Μα σαν βγεις στον πηγαιμό για την Τροία
να εύχεσαι κάποτε να γυρίσεις
Μόλις θα μπεις σ’ αυτά τα πλοία
δε θα σε ξαναφήσουν να μιλήσεις.