Ο Φληβάς ο Φοίνικας, δύο βδομάδες νεκρός
Πήγε στον πάτο
Τα ξέχασε όσα θα `πρεπε να θυμάται
Το βλέμμα του άδειο
Το μόνο που του έμεινε ήταν ένα φλας
Η ζωή του, οι γυναίκες του, το πρώτο του μεθύσι
Η αγκαλιά των παιδιών του

Ο Φληβάς ο Φοίνικας χορεύει απ’ το ρεύμα
Μα πια δεν ακούει
Σαν μαέστρος προσπαθεί να συντονίσει το σύμπαν
Μα αυτό δεν υπακούει
Συνάντησε τον Μπάμπη τον Φλου
Και πιάσανε κουβέντα
Ρε Μπάμπη, όταν τελειώσει ξύπνα με
Φληβά, και συ εμένα

Ο Φληβάς ο Φοίκικας τώρα μόνο
Ένα κοράλλι
Δε γνωρίζει αν υπήρξε ή
Αν θα ζήσει πάλι
Όλ’ αυτά που πόνεσε κι αγάπησε
Τον έχουν ξεχάσει
Είναι ένα ασήμαντο μαργαριτάρι
Τα πάντα έχει χάσει

Συλλογίσου τον Φληβά...
Συλλογίσου τον Φληβά...