Όπως αδειάζει ένα μπαλόνι αέρα
Έτσι αδειάζει κι η ζωή σου
Να δούμε απόψε πως θα σώσεις τη μέρα
Πως θα κρατήσεις έγχρωμη τη φωνή σου
Βλέμμα θολό χέρια στις τσέπες ακόμα ξύπνιος
Την ευτυχία βλέπεις αιχμάλωτη στις βιτρίνες
Πιτσιρικάς μ’ άρεσε πέτρες να ρίχνω, δεν λέω
Αλλά τέλειωσαν όλα αυτά…

Πολύ νωρίς είδες τα `όχι’ να γίνονται `ίσως'
Πολύ αργά κι είσαι στο δρόμο ακόμα
Να δούμε απόψε με ποιον τρόπο θα σε πάρει ο ύπνος
Να δούμε πως θα κρυφτείς απ’ την ώρα
Πάλι εδώ, πάλι εκεί, πάλι παντού στον αέρα
Πάλι μπροστά μου ένα παιδάκι που γελά
Χαίρω πολύ παύση μικρή `Με λένε Ανδρέα'
Δίνει το χέρι του δειλά…

Που πήγαν όλα τώρα τα παιχνίδια
Πως γίναν έτσι αναμνήσεις
Να δούμε απόψε πως θα φύγεις απ’ τα ίδια
Πως θα κρατήσεις ζωντανές τις ψευδαισθήσεις
Πέντε αυτοκίνητα χτυπάνε, καραμπόλα
Είναι φορές που θα `θελες να `σουν στη μέση
Πόσα σου μένουν και τι άλλο ακόμα
Μόνο ένα τίποτα φύσει και θέσει…

Πες κάνα νέο, πως περνάς, που τα χαλάς, εγώ;
Όπως τα ξέρεις, ο καθρέφτης μου πάντα με φτύνει
Τώρα, δεν έχω και πολλά, πάρα πολλά να σου πω
Έχω ξεμείνει…