Σ’ ολόκληρο το δρόμο τραγουδούσε τη ματιά της
Στο δωμάτιο μόλις μπήκε χόρευε στη μυρωδιά της
Την πήρε αγκαλιά και τη φίλησε στο στόμα
Σιωπηλή μελωδία τους ηλέκτριζε το σώμα

Της ξέσκισε τη μπλούζα, του ανταπόδωσε τη χάρη
Τον κάρφωσε στον τοίχο με δύο ρώγες από ατσάλι
Μελωδίες με περάσματα στενά και υγρά
Στο λαιμό της συνοδεία μια γλώσσα φωτιά

Δεν κατάλαβε τους στίχους στα πολλά βογγητά
Τα νύχια της την πλάτη του οργώναν αργά
Στο αυτοσχέδιο ρεφραίν τους κλυδωνίζονταν για ώρα
Το κρεσέντο του τέλους μεσ’ το μάτι του κυκλώνα

Είμαι το χέρι
Η κλειτορίδα
Ο οργασμός
Είμαι ο ιδρώτας
Είμαι η ανάσα
Είμαι ο ρυθμός

Είμαι ο κύκλος
και το σημείο
είμαι ο σκοπός
Είμαι το Όλο
είμαι το Ένα
είμαι ο ρυθμός