Πονάς; Πονάς; Πόσα αστέρια είναι αυτά που μετράς;
Όταν νιώθεις τη ζωή σου σαν την άμμο στο χέρι
βρες τώρα τρόπο να την κρύψεις για να μην υποφέρει
η ψυχή σου... οι οπαδοί σου...
το αντίο που δε θα σε ξαναδώ
είναι μια καινούργια μέρα κι ας σου μοιάζει με νύχτα
κι αντί να λέω πως πεθαίνω θα σου λέω καληνύχτα
τι θέλω εγώ εδώ πέρα; Όλοι μοιάζουν ζωντανοί
σε κοροϊδεύουνε και κοροϊδεύουν τη ζωή
συσσωρεύεται η ύβρη, κάποια μέρα θα ξεσπάσει
εγώ πάντα το λέω, θα `ρθει και θα σε πιάσει
τι μου δίνεις; να σου πώ που καταλήγει
η αλήθεια που σου δώσαν και που τώρα σε ντύνει
ο βασιλιάς είναι γυμνός, είπαν κάτι παιδιά
για τιμωρία, πριν τους ψήσουν τα μυαλά

Σάββατο, σάβανο...
Τι θα κάνεις απόψε και πάλι;
πες κάνα ψέμα στον εαυτό σου
ίσως μπορεί να το πιστέψουν κι οι άλλοι
Tι θές, τώρα; Tι;
Τι ζητάει ένας νεκρός έξω απ’ τον τάφο
Αγάπη; Απάτη;
Μόνο δυο γράμματα αλλάζουν ότι γράφω
Ψάχνεις να βρεις την αλήθεια, λες να υπάρχει στ’ αλήθεια
εδώ δεν ξέρεις αν υπάρχεις εσύ
Ποιος είναι αυτός τις αναμνήσεις του οποίου κατέχεις
όλοι οι σύντροφοί σου είναι τώρα νεκροί
πως γίνεται να γίνονται έτσι όλα αυτά που αγαπούσες
μία τεράστια και ύπουλη απειλή
Όσο νομίζεις πως κερδίζεις το παιχνίδι
απλά μικραίνεις τη μικρή σου φυλακή

Μου είπε: "Σήκω απ’ τις στάχτες σου
αν κοιτάς μακριά
να προσέχεις μολυβένιε
πρώτα λειώνουν την καρδιά"