Ήθελα πριν μέσ’ στ’ άπειρο σιωπήσω,
στο αιώνιο φως δυο στίχων να σε κλείσω.
Κι όταν οι αιώνες που έρχονται αλλοιούν
και μηδενίζουν τα όσα βλέπεις μπρος σου,
φύλακες μπρος στον ήλιο ν’ αγρυπνούν
και με υψωμένες λόγχες να φρουρούν
δυο στίχοι μου τον τάφο τον δικό σου.