Οι φίλοι μου γυρίζουνε
Στα ίδια και στα ίδια
Και εγώ άλλα περίμενα
Μα ξέμεινα εδώ

Μα άλλο είναι στα είκοσι
Και άλλο στα τριάντα
Τότε όλα τα ήξερα
Μα τώρα τι να πω

Μα είναι η ζωή που κάνει
Τη βρομώ δουλειά της
Είναι το κορμί μου
που λιώνει μακριά της
είναι η αλήθεια
που μοιάζει με ψέμα
είναι τόσα όνειρα
που πήγανε χαμένα

Να αντέχεις είναι τέχνη δύσκολη
δύσκολη και σπουδαία
ήθελα δεν ήθελα την έμαθα καλά
μα εκείνο που δεν έμαθα
είναι πως τα βγάζεις πέρα
όταν ο εαυτός σου σε ρωτάει ψυχρά

Γιατί δεν κάνεις αυτό που γουστάρεις
γιατί παίρνεις τι λένε οι άλλοι τις μετρητοίς
γιατί δεν τολμάς, γιατί δεν ρισκάρεις
περνάει από δίπλα σου και φεύγει η ζωή