Συνήθισα να είσαι αλλού
και γω να περιμένω
σ’ ότι ζητάς να λέω ναι
να υπομένω

Συνήθισα κάθε λεπτό
μονάχη μου να προσπερνώ
αυτά που θέλω και αγαπώ
μα δεν τα έχω

Κι εγώ φαντάζομαι
πως με χρειάζεσαι και κλαις για μένα
μα είναι μάταιο
εσύ δεν νοιάζεσαι
κι όσα μου δίνεις είναι όλα ένα ψέμα

Συνήθισα μες στην σιωπή
ν’ ακούω τη φωνή σου
εσύ να λες πως δε με θες
και γω να `μαι δική σου

Συνήθισα να διαφωνώ
με της καρδιάς μου τον ρυθμό
που δεν κατάφερα να βγω
απ’ την ζωή σου

Κι εγώ φαντάζομαι
πως με χρειάζεσαι και κλαις για μένα
μα είναι μάταιο
εσύ δεν νοιάζεσαι
κι όσα μου δίνεις είναι όλα ένα ψέμα