Ο τζύρης μου τζ’ η μάνα μου
εννά με απαρνηθούσιν,
την φτώσσιαν σου πορίβκουν την,
εν θέλουν να σε δούσιν.

Λάμνε, γιαβρίν μου, να σαστείς
τζαι πόψε εννά σε κλέψω,
με την καρκιάν σου Βαντζελού
εγιώ ενν’ αρκοντέψω.

Γιωρκή μου, εννά σε καρτερώ,
πριχού το μεσανύχτιν,
ο ερωτάς σου γιασουμίν
πανού μου ετυλίχτην.

Τζαι πόψε η αγάπη μας, την πλάσην εννά ζωσει,
μάσσαλα ούλλοι εννά πουν, τζαι τζείνη εννά κορτώσει,
π’ ομπρός της, που τη στράτα της, εννά φκάλει τ’ αντρόσσια,
άμμα θέλ’ η νύφη τζ’ ο γαμπρός, σάστ’ υφαντά με κλόσσια.

Πόψε εννά `ρτω Βαντζελού,
γλυτζιά μαυρομματούσα,
πόψε εννά `ρτω πόσσω σου,
αχ, βρα καμωματούσα.

Εννά `μαι εις την ξώπορταν
τζ’ εν θα `ν’ ρουμανισμένη,
εννά μαι τζάνεμου, τζειαμαί,
σασμένη, βρουλλισμένη.

Άνταν `ν’ ακούσεις μιαν σφυρκάν
τζαι δκυο ροτσιές στο ξύλον,
ξεύρε πως π’ όξω εννά μαι `γιω
τζειαμαί καρτζίν στον μύλον.

Τζαι πόψε η αγάπη μας, την πλάσην εννά ζωσει,
μάσσαλα ούλλοι εννά πουν, τζαι τζείνη εννά κορτώσει,
π’ ομπρός της, που τη στράτα της, εννά φκάλει τ’ αντρόσσια,
άμμα θέλ’ η νύφη τζ’ ο γαμπρός, σάστ’ υφαντά με κλόσσια.

Τζαι πόψε η αγάπη μας, την πλάσην εννά ζωσει,
μάσσαλα ούλλοι εννά πουν, τζαι τζείνη εννά κορτώσει,
π’ ομπρός της, που τη στράτα της, εννά φκάλει τ’ αντρόσσια,
άμμα θέλ’ η νύφη τζ’ ο γαμπρός, σαστείτε για χαρτόσσια.