ΜΠΙΛΥ: Εσύ, μονάχα εσύ, σ’ όλη τη γη
εσύ χαμογελάς σαν την αυγή
και στα μάτια σου εγώ μπορώ
όσα δε φαντάστηκα να δω.
Μιλάς, κι όταν γελάς, ζητά η σιωπή
στον ήχο σου σαν λέξη να κρυφτεί.
Μικρό θησαυρό
για σένα εγώ κρατώ
πολύτιμή μου Νέλλη, σ’ αγαπώ.

ΝΕΛΛΗ: Μπίλυ...
ΜΠΙΛΥ: Νέλλη! Ονειρεύομαι ή είσαι εσύ;
ΝΕΛΛΗ: Εγώ είμαι Μπίλυ!

ΝΕΛΛΗ: Μπορεί, μες στη βροχή, να ξεχαστώ
και στ’ όνειρο μιας νύχτας να χαθώ.
ΜΑΖΙ: Όμως δεν μπορεί να πάψω εγώ
να ζητώ στο βλέμμα σου να ζω.
Στιγμή, δε θα σ’ αφήσω τώρα πια
ποτέ δε θα χωρίσουμε ξανά.