ΜΠΙΛΥ: Αν είχα αυτιά και μύτη ροζ
και με φωνάζαν Νέλλη
με άσπρη γούνα φουντωτή
θα ήμουνα κουνέλι.
Κι εσύ αν ήσουν κίτρινος
και σε φωνάζαν Μπίλυ
λαχταριστός και ζουμερός
θα ήσουνα σταφύλι.

Θα’ μουν η Νέλλη
και θα’ σουν ο Μπίλυ
ένα κουνέλι
κι ένα σταφύλι.
Γλυκό σαν μέλι
θά’ ταν το δείλι
κι εμείς αχώριστοι
για πάντα φίλοι.

ΝΕΛΛΗ: Όμως δεν έχεις μύτη ροζ
και δε σε λένε Νέλλη
δεν έχεις γούνα φουντωτή
δεν είσαι εσύ κουνέλι.
Κι εγώ δεν είμαι κίτρινος
και δε με λένε Μπίλυ
δεν κρέμομαι από τσαμπί
δεν είμαι εγώ σταφύλι.

ΜΑΖΙ: Είμαι ένα σύννεφο
κι είσαι έν’ αστέρι
είμαστε θάλασσα
και καλοκαίρι.
Γλυκό σαν μέλι
είναι το δείλι
κι εμείς αχώριστοι
για πάντα...
Είμαι ένα σύννεφο
κι είσαι έν’ αστέρι
είμαστε θάλασσα
και καλοκαίρι.
Γλυκό σαν μέλι
είναι το δείλι
κι εμείς αχώριστοι
για πάντα φίλοι.
Κι εμείς αχώριστοι
για πάντα φίλοι.
Κι εμείς αχώριστοι
για πάντα... ΝΕΛΛΗ: Μπίλυ;
ΜΠΙΛΥ: Ναι;
ΝΕΛΛΗ: Σ’ ευχαριστώ!