Αυτή η άκρη της σκηνής δεν έχει φώτα
σε μια παράσταση που ξέχασε να `ρθεί.
Τα καμαρίνια ποτισμένα στον ιδρώτα,
μια μαριονέτα κρεμασμένη από καρφί.

Με τόσο φως...
ποιος είναι ψεύτικος και ποιος αληθινός;

Αυτή η φάρσα δε σκοτώνει μα το θέλει
και μια καρδιά αντέχει μόνο μια ζωή.
Άλλοι βουτάνε στα σκατά κι άλλοι βουτάν’ στο μέλι,
μα και τα δυο έχουν κοινή καταγωγή.

Με τόσο φως...
ποιος είναι ψεύτικος και ποιος αληθινός;

Σ’ αυτό το έργο κερδισμένοι και χαμένοι
έχουν το ρόλο που ορίζει ο θεατής.
Έτσι κι αλλιώς ό,τι ποθεί ο καθένας βλέπει
κι ό,τι γουστάρει θα πιστεύει ότι κι αν πεις.

Με τόσο φως...
ποιος είναι ψεύτικος και ποιος αληθινός;