Το βράδυ της Παρασκευής
ήρθε ο Κίτσος, ο παλιός
με τα φτερά της χαραυγής
και την καρδιά του σαν αητός.

Πόνε, παλιέ μου σύντροφε
με το ζωνάρι στις πληγές,
γαλανομάτα σου `γνεφε
κι εσύ μιλούσες στις σκιές,
γαλανομάτα σου `γνεφε
κι εσύ μιλούσες στις σκιές.

Το βράδυ της Παρασκευής
ήρθε ο Κίτσος, ο παλιός,
πήρε την πόρτα της αυγής
και ξαναγίνηκε Θεός.

Πόνε, παλιέ μου σύντροφε
με το ζωνάρι στις πληγές,
γαλανομάτα σου `γνεφε
κι εσύ μιλούσες στις σκιές,
γαλανομάτα σου `γνεφε
κι εσύ μιλούσες στις σκιές.