Ήταν πολλά κι ήταν χρυσά
τα χείλη που μας φίλησαν,
μα χάθηκαν μιαν Άνοιξη
και τα φτερά μας λύγισαν.

Ξεχάστηκαν τα νιάτα μας,
χαθήκαν οι στιγμές μας,
και μείναν άδεια βήματα
οι μέρες οι παλιές μας.

Ήταν πολλά κι είχαν καρδιά
τα χρόνια που περάσανε,
μισά τα πήρε η φωτιά
και τ’ άλλα προσπεράσανε.

Ξεχάστηκαν τα νιάτα μας,
χαθήκαν οι στιγμές μας,
και μείναν άδεια βήματα
οι μέρες οι παλιές μας.