Έκλεισα πόρτες,
αμπαρωμένα μυστικά γυρεύουν στόματα.
Καίω εικόνες
μαζί να θρέψουν τη φωτιά στιγμές κι ονόματα.

Και μοιάζουμε ένα.
Κι όσο ραγίζει η αντοχή, γίνομαι ψέμα
Και μοιάζουμε ένα.
Μας καθρεφτίζει η βροχή.

Διώχνω κομμάτια που είχα πετάξει μακριά
και ξαναγύρισαν,
Βρήκαν το δρόμο και πήραν όψη και φωνή
και με πλημμύρισαν

Και μοιάζουμε ένα.
Κι όσο ραγίζει η αντοχή, γίνομαι ψέμα
Και μοιάζουμε ένα.
Μας καθρεφτίζει η βροχή.

Χάνω το χρόνο
μα αυτός βαδίζει στο κενό και με ανέχεται.
Βρίσκει τον τρόπο
να κάνει βόλτες στο βυθό και να μη βρέχεται.

Και μοιάζουμε ένα.
Κι όσο ραγίζει η αντοχή, γίνομαι ψέμα
Και μοιάζουμε ένα.
Μας καθρεφτίζει η βροχή.