Εκείνη έφυγε μακριά μα αυτός δεν ησυχάζει
η μοίρα του έπαιξε πουστιά
και στα ρηχά βουλιάζει
Εκείνη ήτανε το φως εκείνος το σκοτάδι
δεν τους χαρίστηκε ο καιρός
και ψάχνουν μεσ’τον Άδη για ένα ξένο χάδι

Και αυτή ζητάει παρηγοριά στα αστέρια
και οι αναμνήσεις κοφτερά μαχαίρια
και της απλώνει η μοναξιά τα χέρια
μα δεν ξεχνάει τα μυστικά τους καλοκαίρια

Εκείνη μέσα στη βροχή εκείνος μες στο χιόνι
βρίσκει ταβάνι η προσευχή
και στην καρδιά τρυπώνει και ξαναμένουν μόνοι

Και αυτός ζητάει παρηγοριά σε ξένα χέρια
και στο κορμί του κοφτερά μαχαίρια
και του απλώνει η μοναξιά τα χέρια
μα δεν ξεχνάει τα μυστικά τους καλοκαίρια