Οι πίκρες μου μια συμμορία
που μου ληστεύει την ψυχή.
Πάντα η ίδια ιστορία
κι όλα ξανά απ’ την αρχή.

Ιστορία φρίκης είν’ ο έρωτάς σου,
σ’ άλλονε ανήκεις κι άλλον αγαπάς.
Ιστορία φρίκης και η αγκαλιά σου,
κι όποιον μέσα κλείσεις, σκλάβο τον κρατάς.

Οι νύχτες μου αυτοκτονία
στου έρωτά σου το σταθμό.
Πάντα η ίδια αγωνία
και μου ’ρχεται να τρελαθώ.

Ιστορία φρίκης είν’ ο έρωτάς σου,
σ’ άλλονε ανήκεις κι άλλον αγαπάς.
Ιστορία φρίκης και η αγκαλιά σου,
κι όποιον μέσα κλείσεις, σκλάβο τον κρατάς.