Άνω κάτω πάλι η καρδιά,
με τα δάχτυλά σου να πετούν φωτιά
τα μαύρα πλήκτρα μου τρελά χτυπάς,
αυτοσχεδιάζεις κι όλο μου γελάς.

Δωσ’ μου να πιω
να τρελαθώ,
να μην μπορώ
να θυμηθώ.

Μια οκτάβα πάνω η ψυχή.
Η φωνή σου νύχτα σ’ ένα μπλε βαθύ.
Με ψάχνεις πάλι και ζητάς να ‘ρθω.
Δε σε βλέπω κι όμως είσαι εδώ.

Δωσ’ μου να πιω
να τρελαθώ,
να μην μπορώ
να θυμηθώ.