Τη σκουριασμένη άνοιξη ακόμη περιμένω
Ν’ ανθίσουν τα φαντάσματα, βουή να ξεσηκώσουν
Ηλεκτρικές κραυγές στον Άδη ν’ αντηχήσουν
Να γίνουν θεία έμπνευση και να μας στοιχειώσουν

Τη μαύρη πεντατονική λεπίδα θα τραβήξω
Και κόβοντας τις φλέβες μου, χολή θα σας ποτίσω
Να πέσει αίμα στη σκηνή, ο ήχος να στεριώσει
Να πάρει σχήμα και μορφή και να μας ενώσει

Δεν έχω τίποτα για να πιστέψω
Δεν έχω κάπου να κρατηθώ
Δεν έχω σύνθημα για να σας δώσω
Δεν έχω τίποτα να σας προτείνω και γι’ αυτό
Είμ’ ελεύθερος, είμ’ ελεύθερος, είμ’ ελεύθερος
Είμ’ ελεύθερος, και γι’ αυτό
Είμ’ ελεύθερος, είμ’ ελεύθερος, είμ’ ελεύθερος

Στη ματαιοδοξία μας θα κάνουμε θυσία
Να ξεψυχήσουν οι θεσμοί, να πέσουν προσωπεία
Αλέκτορας τρελός, τη νύχτα θα λαλήσει
Να διώξει την κατάρα και να μας αφυπνίσει

Στους νέους εφιάλτες μας θα δώσουμε ερμηνεία
Και τα στερνά μας όνειρα θα στείλουμε εξορία
Να μείνουν μόνες οι ψυχές, φλόγες να ξεπηδήσουν
Να πάρουν τη μιζέρια μας και να την εξορκίσουν

Δεν έχω τίποτα για να πιστέψω
Δεν έχω κάπου να κρατηθώ
Δεν έχω σύνθημα για να σας δώσω
Δεν έχω τίποτα να σας προτείνω και γι’ αυτό
Είμ’ ελεύθερος, είμ’ ελεύθερος, είμ’ ελεύθερος
Είμ’ ελεύθερος, και γι’ αυτό
Είμ’ ελεύθερος, είμ’ ελεύθερος, είμ’ ελεύθερος