Είν’ εδώ, η ωραία και το τέρας,
είν’ εδώ, ο Ιάσων και το δέρας,
είν’ εδώ, η μεγάλη φαντασία,
είν’ εδώ, η μητέρα εκκλησία.

Είν’ εδώ, οι μεγάλες οι ιδέες,
είν’ εδώ, οι χαλκάδες και οι βέρες,
είν’ εδώ, ο τζουράς και το κλαρίνο,
είν’ εδώ, και ο όφις και το κρίνο.

Είν’ εδώ, ο χειμώνας καλοκαίρι,
είν’ εδώ, ό,τι έχεις καταφέρει,
είν’ εδώ, η πρωτεύουσα του κόσμου,
είν’ εδώ, η βασίλισσα του δυόσμου.

Είν’ εδώ, το σκοτάδι και η μέρα,
είν’ εδώ, η αγάπη κι η φοβέρα,
είν’ εδώ, η πουτάνα κι η παρθένα,
είν’ εδώ, τρία, δύο, ένα κι ένα.

Είν’ εδώ ό,τι είναι και πιο πέρα...
…
Είν’ εδώ, κόκκινα πανιά και μαύρα,
είν’ εδώ, η θαλάσσια η αύρα,
είν’ εδώ, η πανάρχαια πιπίλα,
είν’ έδώ, και των βουλευτών η βίλα.

Είν’ εδώ, το προάστιο των Σλάβων,
είν’ εδώ, το βασίλειο των σκλάβων,
είν’ εδώ, εθνική Βαβυλωνία,
είν’ εδώ, ξάπλα μάσα κι αγωνία.

Είν’ εδώ ό,τι είναι και πιο πέρα…...

Είν’ εδώ, οι θλιμμένοι κι οι μοιραίοι,
είν’ εδώ, οι λεβέντες κι οι ωραίοι,
είν’ εδώ, είν’ ο ήλιος που τρελαίνει,
είν’ εδώ, είν’ αυτό που δεν πεθαίνει.

Είν’ εδώ, τα παιδιά που τραγουδάνε,
είν’ εδώ, οι κομπάρσοι που κοιτάνε,
είν’ εδώ, οι μεγάλοι θεατρίνοι,
είν’ εδώ, κι ό,τι είναι εδώ, εδώ θα μείνει.

Είν’ εδώ, ό,τι είναι και πιο πέρα...