Όταν στα μάτια σου κοιμόταν η αλήθεια,
μέσα στα χείλη σου επέθαινα εγώ.
Κι ήταν ο θάνατος που ζήταγε βοήθεια
σ’ ένα σκαλί του έρωτά μας σκοτεινό.

Θα ήθελα να μ’ αγαπάς
χωρίς το αύριο, χωρίς το παραπέρα.
Θα ήθελα να μ’ αγαπάς
στα καρδιοχτύπια σου να ζω νύχτα και μέρα.
Θα ήθελα να μ’ αγαπάς
με μια αγάπη που δε σβήνει στον αγέρα.
Θα ήθελα να μ’ αγαπάς
χωρίς το αύριο, χωρίς το παραπέρα.

Αν μας ενώνει μια αμαρτία που τελειώνει,
κρύψε την ώρα που σε άγγιξε γιατί
σήμερα είναι ένα σήμερα που λιώνει,
αύριο ίσως να ’σαι εσύ πιο δυνατή.