Ξυπνάω πρωί,
βυθίζομαι στις σκέψεις,
ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό.
Βαρέθηκα...
τα ίδια και τα ίδια.
Θέλω ν’ αλλάξω προορισμό, προορισμό.

Ανάμεσα σε ψέμα και αλήθεια
εκεί που μου `μαθαν να ζω.
Ψάχνω να βρω εσένα μες τα λίγα
και μέσα μου αιμορραγώ, αιμορραγώ.

Αιμορραγώ για κάθε λέξη
που ίσως κάποιος δε θ’ αντέξει.
Και τριγυρνώ μες τα σκοτάδια
εκεί που μου `ταζες τα ουράνια.

Και τραγουδώ σ’ ήχους θλιμμένους
για κάποιους λίγους πεθαμένους.
Και σ’ αγαπώ μα δε στο λέω
γιατί φοβάσαι μα δε φταίω.

Λιωμένος βράχος στο λιμάνι,
τώρα αράξανε οι γλάροι.
Σβησμένος φάρος μες τη νύχτα
μα πλοίο δεν περνάει πια.

Τρελές οι φάτσες, χαμένη η πόλη
και συ δεν είσαι πουθενά.
Ζητάω ανάσα, χαμένο πιόνι
σε παρτίδα πλαστικιά, πλαστικιά.

Άλλη μια μέρα πέρασε μοναχή,
το ξέρω δε θέλεις να σε δω.
Κλείνουν τα μάτια,
τα ίδια νιώθω πάλι
και μέσα μου αιμορραγώ, αιμορραγώ...
αιμορραγώ...