Φωνή που τρέχει και αφήνει τη γη,
σκορπάει στο χρόνο.
Γελάει, γελάει.
Το πόνο νερώνει.
Ζητάει, ζητάει
στο φθόνο να ενώνει κραυγή.

Γυμνή στο ήχο της δίνει ευχή
να βρει κάποιο δρόμο.
Γελάει, γελάει.
Το πόνο λερώνει.
Φυσάει, φυσάει.
Δακρύζει και οι δρόμοι μαζί,
μαζί...εεε

Φωνή που τρέχει και αφήνει τη γη,
σκορπάει στο χρόνο.
Γελάει, γελάει.
Το πόνο λερώνει.
Γλιστράει, γλιστράει.
Αγάπη μυρώνει τυφλή,
τυφλή... εεε

Γελάει, γελάει.
Το πόνο λερώνει.
Γελάει, γελάει.
Αγάπη μυρώνει.