Ξέρεις, γεννάω παιδιά από χρυσάφι κι από σπέρμα,
όντα ιδανικά παράξενης ζωής
παιδιά χιλιάρικα που διψάνε από σένα
να `χουν χώρο επαφής
μπαλκόνια εκλογικά για χρόνια συνθέτουν φροντισμένα
το φόντο ανάλγητης κομματικής ροπής
κι έρχεται άγνοια που λυσσάει στον καθένα
να ’χει χώρο επαφής
Είμαι θύμα λαϊκής οργής
θύμα κράτους λογικής

Τα μέσα της σφαγής
σ’ έναν πόλεμο αιώνων
μέσα άρρωστης φυγής
μ’ έχουν πάλι εδώ
μοιάζω γόνος παραπόνων
κουρασμένος και βαρύς

Αυτό που μάθαμε για σθεναρή υποκρισία
στα μάτια τους μοιάζει με καθρέφτη μιας γιορτής
και μένει όνειρο για κάθε τσακισμένη κοινωνία
να’χει χώρο επαφής
περνάνε μέρες που διαπιστώνουν με μανία
πως καταναλώθηκες σε πλάνα τακτικής
κι έτσι η άγνοια βρήκε μόνιμη ευκαιρία
να `χει χώρο επαφής
Τώρα μοιάζεις θύμα λαϊκής οργής
θύμα πάλης ταξικής

Τα μέσα της σφαγής
σ’ έναν πόλεμο αιώνων
μέσα άρρωστης φυγής
μ’ έχουν πάλι εδώ
μοιάζω γόνος παραπόνων
κουρασμένος και βαρύς