Τρέχει γυμνός στη γαλαρία της συνείδησης
δίνει πνοή σε εικόνα προσευχής
κι είναι φορές που στο βωμό της απομίμησης
παίρνει μορφή φευγάτης λογικής

Κάποια βραδιά αποστειρώνει το τραγούδι του
είναι η στιγμή που τρέχεις να κρυφτείς
κι έτσι απλά, η γαλαρία της συνείδησης
παίρνει μορφή φευγάτης λογικής

Μικρή ψυχή που τρίβεται στο παραμύθι της
δόσεις κερνάει κοινωνικής στοργής
σαν τις φορές στη γαλαρία της συνείδησης
που κυβερνά η ασπίδα λογικής

Χρόνος περνά κι αφήνει στήλες απομίμησης
φωτά κι ορμές που ντρέπεσαι να δεις
κι έτσι το απλό παραμυθάκι της συνείδησης
παίρνει μορφή φευγάτης λογικής