Μην κρατάς κλειστή την πόρτα,
άνοιξέ μου για να μπω,
είμαι μάνα και πονάω, το παιδί μας λαχταράω
που έχω μήνες να το δω.

Θέλω το σπλάχνο μας να δω,
να το φιλήσω λίγο
κι αν ακόμα με μισείς
χαράματα θα φύγω.

Δε γυρίζω σαν γυναίκα
που σε πίκρανα πολύ,
μα γυρίζω σαν μητέρα που σπαράζει νύχτα μέρα,
αχ! σαν τιο έρημο πουλί.

Θέλω το σπλάχνο μας να δω,
να το φιλήσω λίγο
κι αν ακόμα με μισείς
χαράματα θα φύγω.

Ας αγαπηθούμε πάλι
μια και φταίξαμε κι οι δυο,
ξαναπάρε με μαζί σου να `χει μάνα το παιδί σου,
αχ! να μην είναι ορφανό.

Θέλω το σπλάχνο μας να δω,
να το φιλήσω λίγο
κι αν ακόμα με μισείς
πρωί πρωί θα φύγω.